سل ریوی پس از پیوند کلیه طی یک دوره هشت ساله در یک مرکز پیوند در ایران

سابقه و هدف: بیماری سل در دریافت کنندگان کلیه پیوندی یک بیماری عفونی خطرناک بوده و میزان عوارض و مرگ و میر بالایی دارد و شیوع آن در جوامع مختلف با شرایط اجتماعی و اقتصادی گوناگون متفاوت می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی موارد سل ریوی پس از پیوند کلیه در مرکز پیوند کلیه بیمارستان شهید بهشتی بابل انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر 363 مورد پیوند کلیه از زمان اولین پیوند انجام شده در مرکز پیوند بیمارستان شهید بهشتی بابل به عنوان اولین مرکز پیوند استان مازندران صورت گرفت. اطلاعات لازم شامل سن، جنس، مدت زمان دیالیز قبل از پیوند، تست ppd، زمان تشخیص سل، تظاهرات ریوی و خارج ریوی، رژیم ایمونوساپرسیو و ضد سل، سطح سیکلوسپورین قبل و بعد از تشخیص سل و پس زدگی و وضعیت کارکرد کلیه در پرسشنامه ثبت گردید. تشخیص سل بر اساس نتیجه مثبت کشت bal بود. یافته ها: از 363 مورد گیرنده کلیه پیوندی 10 مورد (75/2 درصد) به سل مبتلا بودند که 6 نفر مرد و 4 نفر زن بودند. در افراد مبتلا به سل میانگین سنی 2/47 سال بود، میانگین زمان دیالیز قبل از پیوند 5/30 ماه و متوسط زمان تشخیص سل 1/8 ماه بعد از پیوند بود. شایع ترین شکایت بیماران سرفه، تب و کاهش وزن بود. فراوان ترین یافته رادیولوژیک در بیماران انفیلتراسیون منتشر بود. رژیم ایمونوساپرسیو در 2 نفر از آزاتیوپرین به مایکوفنولات تغییر یافته بود و رژیم ضد سل در 6 نفر 4 دارویی بود. پس زدگی در 5 نفر قبل از تشخیص سل و مورتالیتی (بدون اتوپسی) در 4 مورد وجود داشت. استنتاج: فراوانی ابتلا به سل پس از پیوند کلیه در مرکز پیوند استان مازندران کمتر از مراکز دیگر می باشد ولی میزان مرگ و میر ناشی از این بیماری بالا بوده است.